Over ons

Onze missie

Mijn naam Christian Batekele. Ik ben de oprichter van Bag to school Africa en ik ben geboren in Congo. Hoewel ik al jaren in Nederland woon voel ik me nog erg verbonden met mijn geboorteland.Ieder jaar reis ik terug en daarbij zet ik mij in voor de arme kinderen in dit land. In de afgelopen jaren ben ik langs scholen en weeshuizen gereisd. Ze liggen in een achterbuurt van Kinshasa en tijdens het regenseizoen is het onmogelijk om daar te voet te komen. Het is op dat moment moeilijk voor de kinderen om aan eten te komen en vrijwilligers kunnen het weeshuis niet bereiken. Zieke kinderen worden dan in het weeshuis geholpen en bijna nooit naar het ziekenhuis gebracht. Dit is vooral ook omdat het weeshuis hier geen geld voor heeft. De kosten voor medische zorg zijn erg hoog in Congo.

Wat ik in de weeshuizen in Congo aantrof heeft mij enorm geraakt. De kinderen die er wonen zijn hun ouders verloren of zijn na hun geboorte om verschillende redenen achtergelaten. Dit situatie waarin ze leven is mensonterend. Zo moeten 93 kinderen, in de leeftijd van drie maanden tot veertien jaar, een huis met maar vier slaapkamers delen. Meer dan 60 van deze kinderen zijn jonger dan vier jaar en hebben veel zorg nodig. Zes sterke en hardwerkende vrouwen zetten zich iedere dag vrijwillig voor hen in. Zelden ontmoette ik vrouwen die zo positief en vol liefde zijn. Het is triest om te bedenken dat ze, ondanks al hun moeite, onmogelijk al de kinderen de liefde te geven die ze verdienen.

Iedere keer als ik het weeshuis binnenkwam, renden kinderen achter mij aan en wilden ze me niet meer loslaten. Omdat ik zelf vader ben vond ik dit erg pijnlijk. Ook werd ik, tijdens de rondleiding, een kleine donker kamer binnengebracht. Het was er warm en benauwd en er kwam bijna geen licht naar binnen. Tot mijn schrik zag ik een klein meisje. Ze stond op haar bed en gebaarde dat ze graag naar buiten wilde om met de andere kinderen te spelen. Ik vroeg de begeleidster waarom het meisje
niet naar buiten mocht. Ze antwoordde dat ze er al een paar maanden zat omdat ze te ziek en te
zwak was om met de anderen te spelen. Soms mocht ze een uur per dag onder begeleiding naar buiten. Het meisje vroeg of ze met me mee mocht, want ze was eenzaam, verdrietig en bang. Dat ik dit onschuldige kind moest teleurstellen raakte me diep en maakte mij zeer emotioneel. Ik kon me niet voorstellen waarom dit deze onschuldige kinderen moest overkomen

De afgelopen jaren hebben wij, de vrijwilligers van ‘Bag to school Africa’ ons ingezet voor deze
kinderen. Dit hebben we gedaan door tassen, kleren en geld in